Düş dediğin de nedir? Hayatımız da zaten düş değil mi?
Bu kitaba başlarken her zamanki gibi karamsar bir 
Fyodor Dostoyevski okuyacağınızı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Başlarken karamsar ve nihilist bir giriş yapsa da bitirirken mutluluğu tasvir eden umut dolu bir Dostoyevski görüyorsunuz.
Hiçbir şeyin yaşamaya değer olmadığına karar verip intihar etmeye karar veren, revolverle kafasına sıkmayı netleştirmiş, hayata karşı müthiş derecede kayıtsız bir adamın, küçük bir kızla tanışmasıyla başlayan içsel yolculuğunu anlatır.
Son bölümde gördüğü düşü anlatır. Bu düş aslında hayal ettiği hayatı tasvir eder.
“Tüm bunlar bir düş olmayabilirdi de çünkü burda öylesine bir hakikat işlenmişti ki bunun sadece bir düşten ibaret olduğunu söylemeye dilim varmıyor.”
Çok kısa olmasına rağmen düşündüren, oldukça keyifli bir kitap.
